Ze werkte in de drukkerij… Als kokin. En dit deed ze met veel liefde en passie. Ook thuis was koken haar passie, een passie die ik met haar gemeen heb!

De houten meubels, de vele potjes en mandjes, de gezellige muziek. Een rijkelijk gedekte ontbijttafel doet me steeds aan mijn grootmoeder denken. Elke maaltijd was er belangrijk en zoals bij veel grootmoeders smaakte alles er gewoon beter dan thuis.

Als kind keek ik er vaak naar uit om mijn grootouders te bezoeken. Ik was er altijd meer dan welkom, werd er altijd met veel liefde (en heel veel eten) onthaald.

Voor mij blijft het ook altijd één van de gezelligste momenten als mijn grootouders verhalen vertellen over hun jeugd. Soms hele grappige, maar vaak niet altijd de mooiste, want beiden groeiden ze op tijdens de oorlog. Mijn grootmoeder zonder mama, mijn grootvader in een weeshuis en toch beiden zo’n liefdevolle, warme mensen.

Bij het binnenkomen van dit pand kreeg ik onmiddellijk hetzelfde gevoel als binnenwandelen bij mijn grootmoeder. Het gevoel, de sfeer, de goed gevulde tafel wil ik graag overbrengen naar deze zaak die ik naar mijn grootmoeder vernoemd heb. De straffe madam, waar ik heel erg naar opkijk en waar ik ontzettend veel van hou.